มะเขือเทศของสวนทุ่ง

คนน้อยด้วย และหมู่บ้านทุ่งสวนเป็นหมู่บ้านวังเวงสมัยก่อน ป่าเบญพรรณกว้างออกไป และผู้คนทำผักรอบๆ ทุ่งนา และใช้ชีวิต
พอวันให้เด็กของหมู่บ้านอย่างมีชีวิตชีวาเสมอ และกลับบ้านในที่สุด ทุกคนฟกช้ำ
วันนี้เจอโมะเนะกระต่าย เนะ
"ถูกหนีอีกแล้วอย่างไม่มีเงื่อนไขทะโนะนิซะโอะโมะอิ เพื่อแทรก และทำเป็นบ้าน"
"ชั่วพริบตา ถ้าเข้าคนนั้นฮะยะอินดะโยะนะอะหุบเขากระต่าย"
หุบเขากระต่ายคือหุบเขาอุซะกิกะอิบะอิอิรุ
เด็กช่วยอย่างดีครอบครัว ไม่รู้ทำไมน้องชายเด็กที่สุดของบ้านนี้ออกไปในทุ่งนาอย่างชื่นบานเหนือสิ่งอื่นใด นั่นก็เพราะว่ามะเขือแดงก่ำออกผล
คนต่างชาติมากมายยังเข้าจากท่าเรือของโยโกฮาม่ามา ตอนไม่มีคนต่างประเทศมาก และอาศัย และเริ่มติดตามญี่ปุ่นแล้ว
และถูกตัดสินใจ เพื่อให้ทำผักซึ่งขาดไม่ได้ถึงอาหารยุโรปที่แถวนี้ด้วย
น้องชายเด็กที่สุดหลงใหลมะเขือเทศหายากนั้น ขณะทำงานในไร่สวน จินตนาการไม่หมดด้วย ว่าเป็นรสชาติแบบไหน
มะเขือเทศอาการหน้าแดงเพราะเขินอายไปจากสีเขียวทุกๆ วัน พ่อไม่ให้แม่แม้จะเป็นผลผลิตทางการเกษตรที่สำคัญที่รับการซื้อให้ที่ไชน่าทาวน์ทว่าด้วยด้วย ตอนให้ทาน

พื้นที่ที่ใช้เฉพาะสำหรับการเกษตรของสวนทุ่ง

ถึงผักชาติตะวันตกอื่นทำด้วย แต่ ถึงพูดว่าอะไรอยาก ก็รู้ที่สุดเป็นรสชาติของมะเขือเทศ
พอถอนมะเขือเทศที่ห้อยลงมา อย่างหนักออกในที่สุดมีอยู่วันหนึ่ง ... ผีเสื้อกลางคืนก่อน@
"อุอะ"
น้ำของผลไม้ยังไม่โตล้นในปาก ถึงคายอย่างรีบร้อน แต่กลิ่นน่าแปลกนั้นดูเหมือนจะติดกับข้างในของจมูกถึงคอด้วยด้วย
พี่ชาย 2 คนที่ดูสภาพของน้องชายอย่างลับๆ หัวเราะก๊าก "ยอดเยี่ยม" ขณะทำการขยิบตา
น้องชายตกใจรสชาติครั้งแรก... ไม่เพียงแต่พี่ชาย 2 คนเท่านั้น คนที่กัดนี่ไม่เพียงแต่น้องชายนี้เท่านั้นดูเหมือนว่าจะไม่พยายามกินใครอีกแล้วครั้งหนึ่งด้วย
คือเวลาที่คนส่วนใหญ่ที่ทั้งญี่ปุ่นยังไม่รู้เกี่ยวกับมะเขือเทศ ผู้คนของหมู่บ้านทุ่งสวนทำ tasting ของ "มะเขือเทศ" ที่ถูกเรียกว่า "มะเขือเทศ" นั้นอย่างฉับไว

เป็นเรื่องเล่าที่ถูกรวมใน " 50 เรื่องนิยายปรัมปราของโคะนะนที่เป็นบ้านเกิด"
แต่ละตำนานพื้นบ้านสามารถใช้ได้สำหรับกำไรไม่เท่านั้นอย่างเสรีตามหลักการ
ช่วยติดต่อสอบถามการประชุมโคะนะนประวัติศาสตร์เกี่ยวกับเนื้อหา
โฮมเพจโคะนะนประวัติศาสตร์การประชุม (เว็บไซต์ภายนอก)