guardian deity of children Kankuro

มีคุณ guardian deity of children ที่ชื่อว่า guardian deity of children Kankuro ในวัดที่ชื่อว่าจิเซะอิอินของโอะคุโบะ, เขต โคะนะน เป็นคุณ guardian deity of children เก่าที่ถูกเขียนว่า (1660) ปีพ.ศ. 2203
ดูเหมือนว่าจะเคลื่อนซะคะอินิอะทะโมะโนะโวะโคะโคะนิประเทศของประเทศของมุซะชิของมุสึคะวะ, เขต มินะมิและประเทศของซะกะมิก่อนหน้านี้ อนุสาวรีย์ที่เขียนสาเหตุนั้นกับคุณ guardian deity of children ของก้อนหินของการเปลี่ยนแปลงยังได้รับการสร้างที่สถานที่เดิมที่เข้ากันของ guardian deity of children Kankuro

นักแสดงชายละครคาบูกิที่ชื่อ Kankuro ประเทศซะคะอิโวะนั้นรีบผ่านปลายสมัยก่อน
ถึงแถวนี้ นักท่องเที่ยวและชาวบ้านในหมู่บ้านจำนวนมากผลุบๆโผล่ๆ ตอนกลางวัน แต่เป็นที่ที่วังเวงมากมาก ถ้าเป็นกลางคืนด้วย
ชาวบ้านในหมู่บ้านดูตอนเช้าถัดไปเป็นรูปร่างที่เปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิงของ Kankuro นั้น นี่คุณถูกลอกทรัพย์สมบัติออก ว่าแต่เรียนได้ เพื่อลอกออก และลมหายใจทน ผู้คนของหมู่บ้านรู้สึกสงสาร และโซะเป็นไปไม่ได้ และสร้างคุณ guardian deity of children ของก้อนหินอย่างเอาใจใส่
หลังจากนั้นการป่วยแย่เป็นที่นิยมในไม่ช้าที่หมู่บ้านใกล้ๆ และผู้คนจำนวนมากตายไป
รักษาการป่วยเช่นนี้ไม่ได้สมัยก่อน อธิษฐานขอแค่อยู่ที่พระเจ้าและประเทศฝรั่งเศสด้วยความขยัน นอกจากนั้นมีความคิดกัน ถ้าสาเหตุของความเจ็บป่วยแย่เช่นนี้เป็นคำสาปแช่งของปีศาจของผู้คนที่ถูกฆาตกรรม

ดังนั้นชาวบ้านในหมู่บ้านถวายสิ่งมากมายหลากหลายไว้ที่ guardian deity of children Kankuro และอธิษฐานขอให้ทำให้คำสาปแช่งเงียบ
เป็นไงงั้น การป่วยแย่หายอย่างทันใด และดีใจมากน่าแปลก พอ guardian deity of children Kankuro สมควรได้ความชอบสำหรับชาวบ้านในหมู่บ้าน
ยิ่งไปกว่านั้นข่าวลือนั้นแพร่กระจายออกไปทันที และไม่เพียงแต่หมู่บ้านใกล้ๆ เท่านั้น เริ่มถูกไหว้พระในฐานะคุณ guardian deity of children ที่ปกป้องผู้คนและนักท่องเที่ยวเร่ขายแล้วด้วย
วันที่ 28 ซึ่งถือว่าตายของ Kankuro ผู้คนจำนวนมากรวมตัว และเปิดร้าน และได้รับแจ้ง พออยู่ถึงการแสดงละคร มีคนไหว้พระมากมาย และดอกไม้ของของบูชายังไม่อาจจะหายไป

เป็นเรื่องเล่าที่ถูกรวมใน " 50 เรื่องนิยายปรัมปราของโคะนะนที่เป็นบ้านเกิด"
แต่ละตำนานพื้นบ้านสามารถใช้ได้สำหรับกำไรไม่เท่านั้นอย่างเสรีตามหลักการ
ช่วยติดต่อสอบถามการประชุมโคะนะนประวัติศาสตร์เกี่ยวกับเนื้อหา
โฮมเพจโคะนะนประวัติศาสตร์การประชุม (เว็บไซต์ภายนอก)