เรื่องเล่าที่สาม: เมล็ดพืชมีหนามมักติดตามเสื้อผ้าของตาแก่ความโลภและเกาลัด (เกาลัด)

　ตาแก่ที่ซึ่งหิวกระหายมากมากอยู่ที่ที่แห่งหนึ่งสมัยก่อน ผู้คนของหมู่บ้านย่างมือในความโลภของตาแก่นี้เลยแม้แต่น้อย
　ตอนรวงข้าวของข้าวของท้องนาพยายามเริ่มปรากฏออกมาในไม่ช้า ยืน และหน้าบ้านของตาแก่ กลุ่มชนของหมู่บ้านของการกลับทุ่ง (มีอยู่) พูดเรื่องเช่นนี้เสียงดัง
"เป็นจำนวนมากถามโอะระอะคนหนุ่มสาวของ next village , boohoo ของรวงข้าวปุ๋ยธรรมชาติ (ได้รับกระดาษที่ใช้แล้ว) เนียะอะภูเขาตรงโน้นของเกาลัดเมล็ดพืชมีหนามมักติดตามเสื้อผ้า"
"โฮะโสะอุเคะงั้นจับซะเกาลัดของภูเขาโอะระตชิเดะโมะอะโนะ และมามะคุเบะเอะยะ"
ตอนฟังเรื่องเล่านี้ ไม่น่าจะทิ้งตาแก่ไว้
ให้ปิด และนี่เป็นเรื่องเล่าจากหู ใครๆ ไม่ยื่นปุ๋ยธรรมชาติ (มา) มะพร้าวที่ดีอย่างนั้นให้คนอื่นนโบะนิโดะสซะริโคะนโทะโอะนมะเคะเรียะอะอุระตชิโนะทุ่งนาเป็นจำนวนมากกะโฮะคิรุนิชิเกะเอะเนะเอะดะข้าว
ตาแก่รอรุ่งเช้าอย่างอดทน และขนย้ายตระกร้าต้นไผ่ใหญ่ขึ้น large cart (ดะอิฮะชิกุรุมะ) และรีบที่จะภูเขา
มีมีจับโฮะโออาการเกร็งเป็นจำนวนมาก……….
ทันทีที่โกโทะโวะอิอินะกะระนินมะริหนึ่งคนถูกมือ ยังขนย้าย 1 อันขึ้นตระกร้าถึงเมล็ดพืชมีหนามมักติดตามเสื้อผ้าของเกาลัดสีฟ้าทั้งหมด และขันทั้งหมดในท้องนาของบ้านของฉัน และทำหน้าที่ไม่พูดให้ร้าย และอาศัยอยู่
　และหลังจากนั้นส่วนที่เหลืออยู่กับคนเกินไป ท้องนาเต็มไปในสีทอง (โคะกะเนะอิโระ) เท่าที่มองไปรอบๆ และคลื่นที่ซัดสาดเวลาผลเก็บเกี่ยว (จำเขียน) ที่รออย่างหงุดหงิดไปทำลม ดูเหมือนจะท้องนาของตาแก่รวงข้าว (อินะโฮะ) หนักบางส่วนกว่าท้องนาอื่น
ทันทีที่ "ซะอาเทะ" และตาแก่ที่มาตัดข้าวอย่างดีใจร่าเริงเหยียบขาข้างเดียวอย่างเต็มที่ในท้องนา
มีอะอยู่! ว่าอยากอยู่ ว่าพูดเสียงดัง และกระโดดขึ้น ตอนนั้นไม่เห็นเมล็ดพืชมีหนามมักติดตามเสื้อผ้าของเกาลัดที่ล้อมรอบไว้อย่างเงียบๆ แล้วที่ป่าเบญพรรณของข้าว หลังเท้าของตาแก่ที่ออกไปความเจ็บปวดมากเกินปกติจากท้องนา และตีความผิดพลาดกลายเป็นเหมือนกับหนูเข็ม
　หลังจากนั้นตาแก่ที่ได้รับบทเรียนจากนี่คือสิ่งผู้คนของหมู่บ้านไม่ทำการเลียนแบบและความมุ่งร้ายที่ซึ่งหิวกระหายเลยแล้ว ที่จริงแล้วเมล็ดพืชมีหนามมักติดตามเสื้อผ้าของเกาลัดไม่เป็นประโยชน์ในฐานะปุ๋ยธรรมชาติแบบสดๆ กลุ่มชนของหมู่บ้านโน้นไม่พูดอบ และทำให้เป็นเถ้าถ่าน แล้วทำให้เป็น additional fertilizing (สึอิฮิ) ตั้งใจ

ที่เรื่องเล่าถัดไป