เรื่องเล่าที่สอง: ไฟของดาวพฤหัสบดี (ทำตก)

　ในที่ที่มีหมู่บ้านเซะยะ แม่และลูกชายอาศัยอยู่ด้วย 2 คนสมัยก่อน คือกลางคืนของวันสิ้นปี (วันสิ้นปี) ของปีที่ลูกชายนั้นเชิญลูกสะใภ้ (อ่าน) ไปที่ลูกสะใภ้อายุน้อยที่มาบ้านนี้ และรับวันปีใหม่เป็นครั้งแรกแม่สามี (กับจำ)
ส่งไฟของเตาหุงอาหารแบบโบราณเย็นนี้ อย่างที่ไม่ดับเลยถึงตอนเช้าพรุ่งนี้ ก็เพราะว่าทำแท่นวางอาหารสำหรับหนึ่งคน (เซะน) ของการฉลองของวันปีใหม่ด้วยไฟนั้นเป็นธรรมเนียมปฏิบัติของบ้านนี้
โทะอิอิมากขึ้น,
"รักษาไฟของวันสิ้นปีเป็นการทำงานของลูกสะใภ้"
พอผลักความรู้สึกนึกคิดโทะ นอนก่อนแล้ว
　ถึง เพื่อให้ไม่หมดไฟของเตาหุงอาหารแบบโบราณ ตั้งอารมณ์ และลูกสะใภ้เฝ้าดู อย่างที่ถูกบอก แต่นอนหลับอย่างเต็มที่แล้ว พอตีด้วยความเหน็ดเหนื่อยตอนกลางวันเพียงแค่
　ตอนตื่นนอนอย่างทันใด ไฟดับไปโดยสิ้นเชิง และกลายเป็นเถ้าถ่าน เอาล่ะ, กระโดดในจุดเริ่มต้น โดย ถึงลูกสะใภ้อยู่ ก็ไม่ถูกยืน พอถูกบอกอย่างเข้มงวดเช่นนั้นมาก
"ช่วยช่วยเหลือ inexhaustibility" แสงสว่าง (ให้กำเนิดกับพ่อตั้งค่ายพัก)
สนับสนุนโทะมุชิวเดะ
　จากชนบทโนะโฮะโนะอะน ฆ้องมีเสียงให้เรียบร้อยก่อนวันรุ่งขึ้น และแสงสว่างเล็กไปใกล้เข้ามางั้น นั่นคือการต่อแถวของพิธีฝังศพ (ชื้นอย่างนั้น) ลูกสะใภ้รีบไปทัน และ,
ประสบปัญหาฉันดับจุดวาบไฟ (เป็นรอยพับ) ที่สำคัญ ช่วยให้ยืมไฟของโคมไฟ (โคมไฟ) โปรด
โทะทะโนะมิมะซุโทะผู้ชายของการต่อแถว,
ถึง "ให้ยืมไฟเท่านั้น และไม่ไป แต่ทิ้งทุกคนไว้ ถ้าได้รับทั้งพิธีฝังศพ"
โทะตอบ
　ถึงไม่ใช่ลาง (เอะนกิ) แต่ลูกสะใภ้ที่คิดว่า ไฟยิ่งกว่าอะไรทั้งหมดที่สำคัญตอนนี้รับฝากทุกๆ พิธีฝังศพก่อนอื่นในที่เก็บของ (นะยะ) วันปีใหม่ จุดเตาหุงอาหารแบบโบราณที่จุดวาบไฟที่ให้แบ่งในที่สุด และเชิญวันปีใหม่อย่างนี้
　ลูกสะใภ้เปิดเผยรายละเอียดทั้งหมดกับสามีที่ตื่นมา สามี
"คิดถึงธรรมเนียมปฏิบัติของคำสั่งและบ้านของแม่อย่างเอาใจใส่ขนาดนั้น หรือ"
ขณะทำให้รู้สึกสะดวกสบายลูกสะใภ้โทะ,
"พื้นๆ ที่พิธีฝังศพ (ความยากจน) และยังรู้สึกเสียใจ"
ไปที่เก็บของที่ 2 คนโทะ และประสานมือถึงโลงศพ (รู้สึก) และเปิดฝา เป็นเรื่องที่น่าตกใจที่สว่างสุกใส และในโลงศพ ทองเหรียญเงินทรงวงรีสมัยเอโดะเงินส่องแสงกับแสงของวันปีใหม่
　แม่สามีเข้าใจสิ่งที่อยู่ในใจ (เป็นใจ) ของลูกสะใภ้นี้ดีด้วย และครอบครัวโซะเระคะระโนะชิคืออาศัยอยู่ เพื่อให้ทำให้ยาว

กว่าตอนการประชุมสัมนาทางวิชาการซะกะมิขนบธรรมเนนียมและความเชื่อถือของชาวบ้าน "ขนบธรรมเนนียมและความเชื่อถือของชาวบ้าน (พิธีฝังศพของวันปีใหม่) ของคะนะกะวะ" ซะอิฮะนะชิ

ที่เรื่องเล่าถัดไป