ที่ 21 : อนุสาวรีย์ของเนินเขามือหมอน

อนุสาวรีย์ของเนินเขามือหมอน

ทำความฝันชิวมะคุระทะนมุซุฮิชิอดีต และเหมือน
ไปเมะนซะดูเนินเขาของโลกเป็นนี่เนินเขาตาแก่แม่น้ำคุโระกะวะ 79
เนินเขามือหมอนและเสียงระฆังตาแก่ 68, โยะชิคะวะที่เหวี่ยงใบไม้ร่วง

ใน *โดะชิวดะอิโฮะนซะน*จิจิเคียวนะอิ มี "อนุสาวรีย์ ของเนินเขาหมอนมือ" ที่ถ่ายทอดรอยเท้าของคนต่างชาติที่ไปเยี่ยมชมพื้นดินนี้คืนก่อนโยโกฮาม่าการเปิดท่าเรือตอนนี้ ถูกสร้างโดยอนุสาวรีย์นี้จดจำเนินเขาหมอนมือเก่าไว้โดยเคะนจิโระ เพื่อนโยะชิคะวะนั้นกับแม่น้ำคุโระกะวะ Zhuang 3 ที่ทำหน้าที่เป็น town official ของหมู่บ้านสึรุมิ (1924) เดือนพฤศจิกายนปีพ.ศ. 2467 ได้รับแจ้งเนินเขามือหมอนกับเนินเขาที่อยู่ที่บริเวณโดยรอบระหว่างโซะฮิโทะมิโอะคะที่มีคุณ bell tower และ Buddha, dharma and priest และหอสมุด Tsurumi University ตอนนี้ไม่ใช่สถานที่ตอนนี้ หลังสงครามโลกขึ้น และอนุสาวรีย์ที่ไม่ทราบตำแหน่งถูกค้นพบจากในดิน อาจเป็นเพราะความสับสนที่ช่วง *จิจิซะอิดะเทะและยามสงครามหลัง Great Kanto Earthquake การเจริญเติบโตของต้นไม้ก่อให้เกิด และถูกเปลี่ยนไปที่สถานที่ปัจจุบัน เป็นบุคคลที่แม่น้ำคุโระกะวะ Zhuang 3 ที่ให้บริการเจ้าอาวาสของศาลเจ้าสึรุมิเขียนเหตุการณ์และหนังสือที่เขียนถึงภูมิประเทศของพื้นที่หนึ่งของหมู่บ้านสึรุมิ before and after การเปิดท่าเรือโยโกฮาม่าสถานที่สำคัญในประวัติศาสตร์จุดกำเนิดสถานที่ทิวทัศน์สวยงามทิ้งไว้ถึง "ชิกุซะ" และแสดงบทบาทสำคัญในประเพณีการรับช่วงของขนบธรรมเนนียมและความเชื่อถือของชาวบ้านและ local history

เคะนจิโระ โยะชิคะวะยังเรียนการผสมรวมกันดิน (คอนกรีต) เทคนิคหายากจากเซะอิอิชิโระ ซะอิโทะของวิศวกร cross-linked ของสะพานเหล็กแม่น้ำสึรุมิกะวะตอนนั้น และเป็นบุคคลที่ทิ้งอนุสาวรีย์ที่ถ่ายทอดประวัติศาสตร์ของบ้านเกิดไว้ให้แต่ละที่ของสึรุมิด้วยกันกับแม่น้ำคุโระกะวะ Zhuang 3 อนุสาวรีย์สวยที่จัดวางก้อนหินเล็กๆ หลากสีตาม leveling pole สร้างด้วยคอนกรีตที่มักจะไร้รสชาติขึ้น และใช้ความพยายามในแบบนำคนที่มีชีวิตอยู่ในโลกหลังจากนี้ไปสู่การเดินทางของการตระเวนเที่ยวชม local history พอคิด และเยี่ยม "จุดกำเนิดเนินเขาหมอนมือ" ที่ "ชิกุซะ" ความวุ่นวายสิ่ง before and after การพัฒนาอารยธรรมปูที่มาของ "อนุสาวรีย์ ของเนินเขามือหมอน" ที่ลงหลักปักฐานอย่างสงบในพุ่มไม้ที่ลึกของ *จิจิโคะโมะโกโมะกะโยะมิกะเอะเทะคุรุ joy and sorrow ในโลก

―จากชายฝั่งทะเลปีพ.ศ. 2397 (1854) คนที่หนึ่ง Year of the Tiger วันที่ 16 เดือนกุมภาพันธ์อะโอะคิเชียว, คะนะกะวะ―
จุดเริ่มต้นตั้งแต่แหล่งกำเนิดชาวต่างชาติการขึ้นฝั่งเซะชิฮะ
……ตอนทำความอึกทึกครึกโครมที่ข้างล่างด้วย black ship visit to a shore ที่ข้างบน ว่าปิดบังการควบคุมคิวทะสึจิคะอิริโวะโมะเทะและเรือข้ามฟากและเรือที่หมู่บ้านที่แล้วเพราะบรรยากาศกว่าเจ้าพนักงานเลยที่การขึ้นฝั่งชาวต่างชาติสมัยเอโดะ และบรรลุ arrangements ข่าว ที่ว่าลูกเรือที่ขึ้นฝั่งที่คะนะกะวะเดินไปที่เอโดะมาถูกผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้าน โคะยะซุมุระส่งให้ที่ผู้ใหญ่บ้านของหมู่บ้านสึรุมิใน express courier ว่า พอส่งข่าวนั้นไปยังเจ้านาย name of a village ตลาด และเคลื่อนที่รอบถึงมุระนะคะ "ต่อยอย่างไร้ความปราณี และ ฆาตกรรม" คนหนุ่มสาวเลือดร้อนดะสึ thirst for blood
เวลายังเป็นยุคสมัยของ national seclusion เป็นฟ้าร้องของอากาศแจ่มใสตั้งแต่แหล่งกำเนิดจริงๆ
ตกใจอย่างยิ่ง และ "เรื่องใหญ่" และชาวบ้านในหมู่บ้านส่งเสียงดังโวยวาย ผู้ใหญ่บ้านโทรคนแก่ชนบทและ lower official in charge of administration of a village และปราบปรามจลาจลของหมู่บ้าน และไปภูเขาเจียวกะนจิ ( *จิจิเคียวนะอิตอนนี้) เพื่อไปรับคนต่างชาติที่เดินไปที่หมู่บ้านสึรุมิจากหมู่บ้าน โคะยะซุมุระมา

ชิโระ พ่อคุโระคะวะสำนักงานศาลยุติธรรมของแม่น้ำคุโระกะวะ Zhuang 3 ประสบกับคนต่างชาติในโอะซะมุ ซะคะชิทะของมินะมิดะอิโดยใช้การปรากฏที่ภูเขาเจียวกะนจิด้วย ชายร่างใหญ่ที่แหงนมอง และดูที่ใส่ฝาครอบสีดำในสีหน้าสง่าที่รกรุงรังไปด้วยเคราสีแดงที่ tight sleeve of a kimono สีดำมะทะฮิคิสีดำ และแขวนดาบดาบโนะโยะอุโนะถึงเชือกถึงเอว และใส่รองเท้าฟกช้ำ เจ้าพนักงานคนติดตามดูแลเป็น swordswoman ถึง formal Japanese wear อยากไปเอโดะ มากตามคนต่างชาติที่เดินอย่างรวดเร็วไม่ได้ เซะอิมิกิเอโมะนที่มีหน้าที่ในคนแก่หมู่บ้าน โคะยะซุมุระเรียกถึงเจ้าพนักงานเกี่ยวกับคนที่ light dress ภาพลักษณ์ของเสื้อฮาโอะริมะทะฮิคิรองเท้าทน ว่า "ของท่านขอการไปด้วยกันกี่นาทีทางสาธารณะ" และอยู่คนเดียว และประกอบกับคนต่างชาติ ตอนตก โดยผ่านหมู่บ้าน ฮิกะชิเทะระโอะมุระ เซะอิมิกิเอโมะนถามหมู่บ้านสึรุมิฐานตัวอักษรเจียวกะนจิเนินเขาของมินะมิดะอิกับเซะอิฮิดะริเอโมะนที่คนต่างชาติที่เจอหินสลักชื่อบนหลุมศพในที่รกร้างมีหญ้าขึ้นเต็มของริมขวาไปด้วยกันกับปลาเบระปลาเบระบางอย่างกับคนต่างชาติ อย่างไรก็ตามไม่รู้ว่า พูดอะไรเลย พอให้หินสลักชื่อบนหลุมศพทำคนต่างชาติ และปิดตา พอเซะอิมิกิเอโมะนงง และขุดดินด้วยการแสดงท่าทางและสีหน้าการแสดงท่าทาง และคาดเดา พอถามหรือไม่ ว่าเป็นของเลียนแบบเต็ม และนี่ฝังคนตาย และพยักหน้า พอดูเหมือนว่า ชื่อที่ชื่อว่า "เนินเขาหมอนมือ" ถูกสัมผัส ที่ว่าเข้าใจเกี่ยวกับเรื่องที่ชื่อว่าหลุมศพที่ในที่สุดคนต่างชาติฝังคนตายด้วย และดีใจอย่างยิ่ง

สมาคมโยะชิเอะ ซะอิโทะของประวัติศาสตร์สึรุมิ