เป็น GO กับทุกคน!　(4) ประวัติศาสตร์ของท่าเรือโยโกฮาม่า

　ประวัติศาสตร์ (สำหรับคนทั่วไป) ของท่าเรือโยโกฮาม่า
　การพัฒนาอารยธรรมการเปิดท่าเรือ - 　Great Kanto Earthquake municipal organization การบังคับใช้ - 　สงครามโลกครั้งที่ 2 ภัยพิบัติจากแผ่นดินไหวการฟื้นฟู -
　สมัยตู้คอนเทนเนอร์ช่วงความเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจอย่างรวดเร็ว - - หลังสงครามโลก

ท่าเรือโยโกฮาม่าตั้งแต่การสิ้นสุดสงครามของ (ปีพ.ศ. 2488 ) ปี 1945 เดินทางที่น่าขายหน้าเป็นพิเศษ

ส่วนใหญ่ของศูนย์ของท่าเรือถูกแสดงคำร้อง (เซะสชิอีว) ของโดยกองกำลังพันธมิตร (เระนโกโคะคุกุน) นำโดยอเมริกา และการทำงาน ของท่าเรือยกเว้นกองทัพหยุดอย่างเรียบร้อยแล้วช่วงหนึ่ง

ถึงการค้าเอกชนถูกยกเลิกทันทีหลังจากการสิ้นสุดสงครามด้วย แต่ถูกเปิดใหม่ตั้งแต่ (ปีพ.ศ. 2492 ) ปี 1949 และศูนย์ของสะพานที่ยื่นออกไปในน้ำถูกคืนอย่างต่อเนื่องเป็นลำดับตามลำดับทะคะชิมะยะมะอุชิสะพานซะนใหญ่ท่าเรือใหม่

อย่างไรก็ตามส่วนหนึ่งของท่าเทียบเรือมิซุโฮะและท่าเทียบเรือท่าเรือใหม่ยังถูกควบคุมดูแลโดยทหารอเมริกัน

งานที่ควบคุมดูแลท่าเรือที่ประเทศไปถูกเปลี่ยนไปที่แต่ละเขตจนถึงตอนนั้น เพราะเกิดกฎหมายที่ชื่อว่าวิธีท่าเรือ (ชามไม้ขอ) ขึ้น และปีพ.ศ. 2494 (ปีพ.ศ. 2494 ) อำเภอ โยโกฮาม่าจะควบคุมดูแลท่าเรือโยโกฮาม่า และกลายเป็นผู้บริหารท่าเรือ (ขอ)

การค้าขายกับต่างประเทศเป็นที่นิยมหลังจากการเริ่มต้นการค้าทีละเล็กละน้อย และท่าเรือเริ่มแสดงบทบาทที่สำคัญมากขึ้นเรื่อยๆ แล้ว

ถึงเป็นท่าเรือโยโกฮาม่าประมาณปีพ.ศ. 2500 (ปีพ.ศ. 2500 ) แต่เพิ่มขึ้น ขนาดจำนวนเงินซื้อขายต่างประเทศการเทียบท่าการขนส่งทางเรือ (นิวโคะอุเซะนพะคุโทะนซุอุ) freight flows การจัดการ (การจัดการหรือเรียว) ทั้งหมดต่างประเทศผิดสถิติก่อนสงคราม

เพื่อสนับสนุนเรือเดินสมุทรการเทียบท่าและสินค้าบรรทุกการจัดการที่เพิ่มขึ้นต่อไป อำเภอ โยโกฮาม่าตั้งแผนการท่าเรือ (แผนการชามไม้ขอ) ใหม่ และบำรุงรักษาศูนย์ที่สะพานที่ยื่นออกไปในน้ำหลากหลายต่อไป และ (ปีพ.ศ. 2506 ) ปี 1963 ส่วนหนึ่งของฮนโมะคุ-ฟุโทะเสร็จท่าเทียบเรืออิซุทะเชียวและท่าเทียบเรือยะมะชิทะ (ปีพ.ศ. 2513 ) ปี 1970 และการบำรุงรักษาของดะอิโคะคุฟุโทะอุถูกดำเนินตั้งแต่ (ปีพ.ศ. 2514 ) ที่ปี 1971 มากขึ้น

นอกจากนั้นนิคมอุตสาหกรรมเคะอิฮินถูกขยายด้วย และโรงงานเริ่มยืนเป็นแถวทีพื้นที่โดยรอบนั้นด้วย และอ่าวเนะกิชิถูกเติมเต็มเช่นผิวน้ำทะเลของพื้นที่ด้านหน้าดะอิโคะคุเชียว (ดะอิโคะคุเชียวชิซะคิ) สมัยปี 30, เชียววะเพราะการเติบโตของ heavy and chemical industries (จิวคะกะคุโคะอุเกียว) และที่ดินอุตสาหกรรมเลียบทะเลเสร็จ และ industrial port ของท่าเรือโยโกฮาม่าเดินหน้าไปสู่ทำให้เป็น

และพื้นที่ถมถูกปลูกที่พื้นที่ด้านหน้าคะนะซะวะในฐานะที่อยู่ใหม่ของโรงงาน เพราะให้โรงงานผสมในย่านที่อยู่อาศัย และสิ่งแวดล้อมทำการแย่ลง (อะคะ) มา

นอกจากนั้น (ปีพ.ศ. 2507 ) ปี 1964 ทำให้ศูนย์สำหรับเรือโดยสารเรียบร้อยด้วยโอลิมปิกโตเกียวในท่าเทียบเรือสะพานซะนใหญ่ในฐานะสาเหตุ

"สินค้านำเข้าหลักของสมัยนี้"

โลหะนอกกลุ่มเหล็ก (ฮิเทะสึคินโซะคุ)

น้ำมันปิโตรเลียม (เซะคิยุ)

"สินค้าส่งออกหลักของสมัยนี้"

เชือกเส้นใหญ่เหล็ก (เทะโคะอุ)

รถยนต์ (จิโดะอุเชียะ)

ที่ยุคสมัยก่อนหน้านี้ที่ยุคสมัยถัดไป