เกี่ยวกับตัวชี้วัดรายได้

　ตัวจริงกลายเป็นการเปลี่ยนแปลงบางส่วน (การแก้ไขระบบภาษีอากรที่สามารถใช้ได้ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2564 ยกเลิก) เกี่ยวกับจำนวนรายได้รวมเพื่อการคำนวณการดูแลเบี้ยประกันของการเรียกเก็บภาษีพลเมืองตั้งแต่ปีพ.ศ. 2567

　ในการคำนวณภาษีท้องถิ่น จำนวนการหักเงินเดือนและจำนวนเงินยกเว้นเงินบำนาญทางการและอื่นๆ ถอนตัวครั้งละ 100,000 เยนแต่ละอย่างตั้งแต่ปีพ.ศ. 2564 และจำนวนหักเงินขั้นพื้นฐานลดลง 100,000 เยน และขึ้น
　กำหนดจำนวนรายได้รวมที่ใช้บนประกันค่าดูแลรักษาผู้สูงอายุที่กฎบังคับใช้กฎหมายประกันการรักษาพยาบาล เพราะรายได้อาจจะเพิ่มขึ้น เพราะจำนวนการหักเงินเดือนและการลดลงจำนวนเงินยกเว้นเงินบำนาญทางการและอื่นๆ ได้รับผลกระทบจำนวนรายได้รวมที่ใช้เป็นการตัดสินของการคำนวณของเบี้ยประกันการดูแลและสัดส่วนในการรับภาระผู้ใช้ และการขึ้นของจำนวนหักเงินขั้นพื้นฐานไม่ได้รับผลกระทบ ถึงรายได้ของผู้ประกันตนไม่แปลก และจัดการ เพื่อให้ไม่ได้รับผลกระทบจากการหักลบแต่ละประเภท
　จากจำนวนรายได้รวมในกฎหมายภาษีอากร คำนึงถึงผลกระทบโดยการทบทวนเช่นจำนวนเงินยกเว้นเงินบำนาญทางการและอื่นๆ และทำจำนวนรายได้รวมที่ใช้บนประกันค่าดูแลรักษาผู้สูงอายุกับจำนวนเงินที่ทำจำนวนเงินที่หักพิเศษของรายได้ถ่ายโอนระยะยาวให้ลดลงระยะเวลาสั้นที่มีความเกี่ยวข้องกับการเทขายที่ดินและตึกมากขึ้น

※รายได้เพิ่มขึ้น โดยขีดจำกัดสูงสุดจำนวนเงินยกเว้นเงินบำนาญทางการและอื่นๆ ถูกกำหนดกับจำนวนการหักเงินเดือน ถึงรายได้ไม่เปลี่ยน และผู้มีรายได้บางส่วนสูง ขั้นตอนเบี้ยประกันอาจจะเพิ่มขึ้น

●ของจำนวนรายได้สำหรับการคำนวณของเบี้ยประกันการดูแลหาทาง (ปีพ.ศ. 2566 ตั้งแต่ปีพ.ศ. 2564 )
・... 6 ขั้น (คนตัวจริงการยกเว้นภาษี) ที่สอง
　(รายได้เบ็ดเตล็ดที่มีผลกระทบต่อเงินบำนาญทางการจำนวนรายได้รวม - ) มูลค่ารายได้เช่นเงินบำนาญทางการ ฯลฯ +
・ขั้นตอนอันที่ 7 หลังจากนั้น (ผู้เก็บภาษีตัวจริง)
　จำนวนรายได้รวม

　เกี่ยวกับ "จำนวนรายได้รวม" ที่ตัวจริงใช้ภายในขั้นตอนอันที่ 19 ตั้งแต่ขั้นตอนอันที่ 7 เท่ากันกับชั้นการเรียกเก็บภาษีพลเมือง การรองรับที่ "คำนึงถึงผลกระทบโดยการทบทวนเช่นจำนวนเงินยกเว้นเงินบำนาญทางการและอื่นๆ" และทำเสร็จ ดังนั้น ถึงรายได้เท่ากันปีที่ผ่านมา ก็เกี่ยวกับเงินเดือนผู้มีรายได้บำนาญ รายได้ที่ใช้เป็นการคำนวณเบี้ยประกันอาจจะเพิ่มขึ้น
　ในขณะเดียวกันเกี่ยวกับ "จำนวนรายได้รวม อื่น" ที่ตัวจริงใช้ภายในขั้นตอนอันที่ 6 ตั้งแต่ขั้นตอนที่สองของการยกเว้นภาษีภาษีพลเมือง การรองรับที่ตาม และคำนึงถึงผลกระทบถูกดำเนินต่อไป
　นอกจากนั้น เกี่ยวกับ "จำนวนรายได้รวมที่ใช้เป็นสัดส่วนในการรับภาระผู้ใช้ การรองรับที่คำนึงถึงผลกระทบต่อไปดำเนินต่อไปด้วย" ดังนั้น ถึงข้างบนเทศบัญญัติและบทบัญญัติเป็นถ้อยคำของ "จำนวนรายได้รวม" เดียวกันเนื้อหา ก็แตกต่างกับเบี้ยประกันในชั้นการเก็บภาษีที่สัดส่วนในการรับภาระผู้ใช้
　ดังนั้นสำหรับโมะโทะอิชิ จำนวนรายได้รวมที่ใช้เป็นสัดส่วนในการรับภาระผู้ใช้ใช้การบันทึกที่ชื่อว่า "จำนวนรายได้สำหรับการคำนวณเบี้ยประกัน" เกี่ยวกับเบี้ยประกันของชั้นการเก็บภาษี ขณะทำได้การบันทึกทั้งอย่างนั้น