ที่ 9 : แผนการทางอ้อมแม่น้ำสึรุมิกะวะ ( 2 นั้น) ที่เข้ากันเมื่อ 100 กว่าปีก่อน

เพื่อปรับปรุงแม่น้ำสึรุมิกะวะที่น้ำท่วมดำเนินต่อไปในยุคปี 1830 รัฐบาลโชกุนวางแผน และรายละเอียดไม่ชัดเจน
พอทำ "การสันนิษฐาน โดยใบคำร้องที่ตรงข้ามที่ชาวนาของหมู่บ้านชิโระอะทะส่งและแผนที่และเอกสารที่คงเหลือไว้ที่บ้านอิเคะโนะทะนิสึนะชิมะ" ( p221 " 100 เรื่องโคะโอะคุ" ) เส้นทาง diverted water ดูเหมือนว่าจะเป็นเส้นทางที่หลุดในทางทิศตะวันตกหมู่บ้าน โคะยะซุมุระผ่านปากชิโนะอะระโอะทะริกลางเดือนของหมู่บ้านชิโระอะทะจากบริเวณใกล้ ๆ โอมะกะริที่ทางทิศตะวันออกของโคะซุคุเอะ ปกที่ชื่อว่า "เทะนโฮะโดะชินคะวะคุสึวะริโมะคุโระนเคะน*เรียวชิว*เชียว" เท่านั้นเหลือทิ้งไว้

เมจิ แล้ว "ผู้รู้เกี่ยวกับแม่น้ำสึรุมิกะวะอย่างดี written petition แม่น้ำชินกะวะ cast of the eyes" ได้รับการส่งให้จังหวัด คะนะกะวะ by ชาวบ้านของสึนะชิมะทิศใต้และฟุโทะโอะ
ทำแม่น้ำชินกะวะด้วยรูปของแผนการที่เหลือทิ้งไว้ในบ้านอิเคะยะ และทำแม่น้ำที่เลิกใช้แล้วจากจุดทางแยกแม่น้ำชินกะวะถึงสะพานฟุโทะโอะ และเป็นแผนการที่เปลี่ยนเป็นพื้นที่เกษตรกรรม เส้นทางแม่น้ำชินกะวะเป็นการขยาย 30 เชียวโยะ (ประมาณ 3.3 กิโลเมตร) ช่วงความกว้าง 10 (ประมาณ 18 เมตร) ที่ "สิ่งที่ตอนนี้ไปถึงสะพานของน้ำตกของโรงแรมที่พักคะนะกะวะผ่านหุบเขาชิโนะอะระโบเคะสระน้ำชิโนะอะระอ่างเก็บน้ำโระคุคะคุบะชิจากปลายน้ำเล็กน้อยของสะพาน carapace of a turtle แห่งหนึ่ง" ( p222 " 100 เรื่องโคะโอะคุ" ) ทำปลายน้ำได้ "แม่น้ำสึรุมิกะวะ" กว่าสะพานฟุโทะโอะ และเป็นข้อเสนอที่แยกในแม่น้ำ 2 สายที่ทำชื่อของแม่น้ำชินกะวะที่รวมขอบเขตตอนต้นของกระแสหลักแม่น้ำสึรุมิกะวะได้ "คะนะกะวะ" แล้ว
ถึงจากแผนการ ที่ดินของเชียวโฮะ 6 (สึโบะ 18,000 ) จำเป็นที่ที่ดินการก่อสร้างแม่น้ำชินกะวะ แต่ที่ดินที่กลายเป็นไร่นาใหม่เป็นการคำนวณ loss and gain ที่ว่าฮะนโฮะ 6 21 เมือง (สึโบะ 64,800 ) เกิดจากจุดทางแยกแม่น้ำชินกะวะถึงสะพานฟุโทะโอะ
นอกจากนั้น ไม่เพียงแต่ลดความทุกข์ใจของชาวนาด้วยน้ำท่วมลง เท่านั้นการซ่อมแซมแม่น้ำรายจ่ายสาธารณะการลดลงของอาคาร (การก่อสร้างที่ชาวนาทำด้วยกำลังของตนเอง) ตัวเองถูกคาดการณ์ นอกจากนั้นมะเมะโดะอื่นหมู่บ้านหลายอันของฝั่งขวาของแม่น้ำที่เอาน้ำจากแม่น้ำโทะริยะมะก่อนหน้านี้ diverted water จากน้ำนิพะสามารถเป็นไปได้ นอกจากนี้ ถึงหลังปลายปี 1730 ถูกห้าม foreign land ทำนบ (ที่ดินของข้างๆ หันหน้าเข้าหากระแสน้ำของทำนบ) จากเอะกะต้นไผ่คิอุเอะ แต่ ถึงสวนของผลของต้นหม่อนถูกสนับสนุนตั้งแต่การปฏิรูปเมจิ และปลูก และไม่มีที่ท่าเรือ และลำบาก แต่ที่ว่างเกิดเพราะแม่น้ำชินกะวะ นอกจากนั้นสะดวกสำหรับการขนส่งของ human manure ด้วย และดินสำหรับการถมชายฝั่งทะเลเกิดขึ้นที่แม่น้ำชินกะวะ และเป็นเนื้อหาของ killing two birds with one stone อย่างไรก็ตามการจัดการของจังหวัดไม่มีผลในฐานะความไม่ชัดเจน

ได้รับเรื่องขอร้องจากหมู่บ้านของปลายน้ำกลาง และโอะอิคะวะใหม่ทหารอารักขาพระราชวังที่กลายเป็นผู้ใหญ่บ้านทะมุระใหม่ทีหลังพยายามในการทำให้เป็นจริงของแผนการเส้นทาง diverted water แผนการ ทางอ้อมทำแม่น้ำสึรุมิกะวะที่เส้นทาง ( p224 " 100 เรื่องโคะโอะคุ" ) ที่ไปคลอง (แม่น้ำของน้ำตกตอนนี้) ของตรอกคะนะกะวะอีดะผ่านทางชิโนะอะระโระคุคะคุบะชิผ่านฮิจิของโทะริยะมะจากบริเวณใกล้ ๆ โอมะกะริที่ทางทิศตะวันออกของโคะซุคุเอะ
สาย diverted water ลดความเสียหายของน้ำท่วมช่วงความกว้าง 8 (ประมาณ 14.5 เมตร) ชะคุความลึก 5 (ประมาณ 1.5 เมตร) ขนาดของหมู่บ้านการขยาย 1 10 เมือง (ประมาณ 5 กิโลเมตร) ทั้งหมด และของชิโมะดะที่เป็นทุ่งนาต่ำของอัตราส่วนของผลกำไร พอเปลี่ยนท้องนาบริเวณรอบๆ ทางน้ำได้เป็นอุเอะดะ เท่าที่มีมากมาย ทำ นอกจากนั้น เพราะขยายท่อลมของแม่น้ำสึรุมิกะวะที่มีอยู่แล้ว และการส่งที่ดินอย่างมากจำเป็น เพื่อแข็งแรงขึ้นเขื่อน คนที่ทำสาย diverted water กลับทำกับวิธีการที่ชาญฉลาดจากการคำนวณ loss and gain ด้วย คาดการณ์ประมาณค่าการก่อสร้างที่ดิน 22,245 เยน และแนะนำให้ผู้ว่าราชการจังหวัดจังหวัด คะนะกะวะปีพ.ศ. 2430 แผนการนี้ที่กำลังดำเนินถึงการสำรวจและการออกแบบอยู่สูญพันธุ์โดยไม่มีคนที่สืบทอดด้านหลังเพราะความตายของโอะอิคะวะใหม่ทหารอารักขาพระราชวังปีพ.ศ. 2446 แล้วด้วย

"สายหลักโคะซุคุเอะ 1,000 น้ำฝนที่อายุน้อย" รับความลำบากของ ancient people ที่ทุกข์ทรมานหลายร้อยมาด้วยกับ Suichi การเล่นอเนกประสงค์ของชิน-โยะโคะอะมะในที่สุดที่ข้างๆ ด้านการบริหารเช่นประเทศจังหวัดเมือง และทำให้เป็นจริงศูนย์ที่คิดกับส่วนเกินด้วย
บอกเราว่าหลบหนีจากความทุกข์ใจไม่ได้ นอกจากเรียนลางของ ancient people และเปลี่ยนไอเดีย

สิ่งตีพิมพ์การอ้างอิง
ทะเคะนะอิชิริ "นิตยสารแม่น้ำสึรุมิกะวะ" เฮะน (ห้องสมุดคะนะกะวะปีพ.ศ. 2513 )
" 100 เรื่องโคะโอะคุ" สมาพันธ์สมาคมผู้สูงอายุเขต โคะโอะคุ (ปีพ.ศ. 2519 )
"การเดินเล่นแสวงหาประวัติศาสตร์แม่น้ำสึรุมิกะวะ" ฮิเดะโทะ เซะทะเฮะน (บริษัทผู้ผลิตหนังสือพิมพ์โยโกฮาม่า 230CLUB ปีพ.ศ. 2541 )
ฟุจิโอะ ยะมะซะคิ "แม่น้ำโทะเนะกะวะพรุ่งนี้" เฮะน (ห้องบรรยายโนะยะมะหมู่บ้านชาวประมงปีพ.ศ. 2529 )

responsibility for the contents of an article มะโคะโทะ ซะโทะ
(กรรมการดำเนินการสมาคมของประวัติศาสตร์สึรุมิ)