การบำรุงรักษาท่อระบายน้ำของการแก้ปัญหาคนต่างชาติ

ถูกด่าง (1859) โยโกฮาม่าปีพ.ศ. 2402 และลักษณะของโยโกฮาม่าที่เป็นแค่ outport เปลี่ยนจากหน้ามือเป็นหลังมือ

เช่นการก่อสร้างท่าเรือการบำรุงรักษาการแก้ปัญหา ทำถูกเริ่มเมืองในฐานะพื้นที่การเปิดท่าเรือ เทคนิคและอารยธรรมที่หลากหลายเรียกได้ว่าส่วนปลายที่สุดในตอนนั้นถูกนิสัยในฐานะเคาน์เตอร์บริการกับต่างประเทศก่อให้เกิดที่โยโกฮาม่า ตอนนี้เห็นเค้าหน้าเหล่านั้นได้ที่แต่ละที่ในภายในเมืองด้วย

การนำมาใช้ของเทคนิคที่สะพายทางรถไฟโทรเลขการจ่ายน้ำพื้นฐานของเมืองเช่นแก๊สเป็นต้นเห็นได้บ่อยในญี่ปุ่นนอกจากสวนสาธารณะหนังสือพิมพ์การแข่งม้าในสิ่งที่ถูกนำเข้าสู่โยโกฮาม่าเป็นครั้งแรกด้วย เทคนิคพวกนี้เป็นเทคนิคใหม่ล่าสุดของประเทศพัฒนาแล้วแบบตะวันตกที่กำลังกระทำการปฏิวัติอุตสาหกรรมอยู่ตอนนั้น และโยโกฮาม่าเป็นเหตุผลที่เรียกว่าสถานที่ของการนำมาใช้ทางเทคนิคปัจจุบัน

R H Blanton (โรงเก็บของการเปิดท่าเรือพิพิธภัณฑ์)

คนต่างชาติของการแก้ปัญหาดูสถานการณ์ของประเทศของตนเองที่การปนเปื้อนดำเนินต่อไปด้วยกันกับการพัฒนาอุตสาหกรรมอย่างละเอียดมาก และตระหนักถึงความสำคัญของการบำรุงรักษารากฐานของเมือง นอกจากนั้นเป็นที่ผู้จัดการปรารถนาการระบายน้ำของการแก้ปัญหาและการบำรุงรักษาของทางระบายน้ำเสีย เพราะอหิวาตกโรคเป็นที่นิยมตอนนั้นในญี่ปุ่นในต่างประเทศด้วยด้วย ถึงคลองถูกสถาปนา และแบกรับบทบาทในฐานะทางระบายน้ำเสียบนถนนหลักของโยโกฮาม่า แต่นั่นด้อยกว่าในดินด้วยสถานการณ์ ที่ว่าเป็นแต่ละที่กล่าวคือล้นที่สิ่งไม่ดีแล้วในด้านโครงสร้างตอนนั้นด้วย ถ้าเปรียบเทียบกับทางระบายน้ำเสียแบบตะวันตก ที่ว่าปล่อยน้ำเสียไปยังท่อเต็ม

เมจิใหม่รัฐบาลเกิดขึ้นเพราะการปฏิรูปเมจิ แล้วดำเนินการบำรุงรักษาท่อระบายน้ำของการแก้ปัญหาตาม "การบันทึกกันลืมโยโกฮาม่าการแก้ปัญหา" ที่ถูกแลกเปลี่ยนกับแต่ละกงสุลประเทศระหว่างรัฐบาลโชกุน (1864) เดือนพฤศจิกายนปีพ.ศ. 2407 เป็น Blanton คนอังกฤษ ( Richard Henry Brunton ) ที่กลายเป็นการจ้างงานคนต่างชาติรัฐบาลเมจิแรก

ถูกเริ่ม (1869) ปีพ.ศ. 2412 และแผนการการบำรุงรักษาท่อระบายน้ำของการแก้ปัญหาเสร็จใน (1871) ปีพ.ศ. 2414 ทางระบายน้ำเสียนี้ฝังท่อน้ำทิ้งด้วยท่อแผ่นกระเบื้องเซรามิก

ถึงคือ 1,071 คน แต่เพิ่มขึ้นอย่างฉับพลันกับโนะ 4 เท่า 3,937 คนอ่อน และระวางขับน้ำมากกว่าปริมาณความจุของท่อน้ำทิ้ง และการกำจัดของสิ่งสกปรกอยู่ในสถานการณ์ไม่สามารถทำได้ด้วยท่อน้ำทิ้งกล่าวคือทางระบายน้ำเสียที่ถูกก่อสร้างโดย Blanton โดย solid body หลากหลายชนิดที่ถูกผสมลงไปด้วยน้ำเสียที่ปรากฏตัวกว่า each house บ่อยๆ และคนต่างชาติที่อยู่อาศัยของการแก้ปัญหาคะนนะอิคนต่างชาติ เสียงแสดงความไม่พอใจปรากฏตัวที่ (1880) ปีพ.ศ. 2423 จากคนต่างชาติที่อยู่อาศัยใน (1871) ปีพ.ศ. 2414 นอกจากนั้นอหิวาตกโรคที่คนตายบรรลุถึง 110,000 คนด้วยเคยที่ระบาดอย่างรวดเร็วทั่วประเทศจาก (1877) ถึง (1879) ปีพ.ศ. 2422 ปีพ.ศ. 2420 และงานฟื้นฟูทางระบายน้ำเสียกลายเป็นว่าถูกทำ

เซะนทะโระ มิทะ

จังหวัด คะนะกะวะเริ่มการสำรวจแผนแผนการของงานฟื้นฟูจาก (1880) ปีพ.ศ. 2423 และตัดสินเซะนทะโระ ผู้รับมอบหมายมิทะเป็นผู้รับผิดชอบนั้น เซะนทะโระ มิทะเกิดมาในฐานะโมะเทะกิ (1855) ทุ่งประเทศล่างปีพ.ศ. 2398 และเข้าเรียนที่โรงเรียนดะอิกะคุมินะมิ (มหาวิทยาลัยโตเกียวปัจจุบัน) ในฐานะมิสึกิซุซุมิเซะอิของอาณาจักรฮิทะชิยะทะเบะ มิทะที่เป็นที่ 1 แผนกวิศกรรมโยธามหาวิทยาลัยโตเกียว department of science เป็น (1879) ลูกจ้างจังหวัด คะนะกะวะงานก่อสร้างปีพ.ศ. 2422 และทำด้วยเมืองของโยโกฮาม่ามากกว่าเดิม และทิ้งผลงานใหญ่ไว้

อัตราส่วนความกว้างยาวของท่อที่ถูกบอกว่า Philip จอห์น ( John Philip ) ของคนอังกฤษคิดค้นการออกแบบมิทะปีพ.ศ. 2389 เป็นท่อ ovoid 3 ต่อ 2 เพื่อรักษาความเร็วของการไหลไว้ เพื่อนี่ไม่ให้ท่อน้ำทิ้งแสดงชินชิของสิ่งโสโครก ทำทางลาดกับ 1/200 อีกของ passing water เพื่อความเร็วของการไหลไม่ตก ตอนน้อย ทำรูปร่างกับ ovoid

ท่อ ovoid เป็นท่อก้อนอิฐที่ถูกสร้างโดยก้อนอิฐและซีเมนต์ และเปลี่ยนท่อก้อนอิฐ 3 ชนิดแตกต่างเส้นผ่านศูนย์กลางเป็น earthenware pipe ของส่วนสายหลักเป็นน้ำทิ้งน้ำทิ้งเล็กในน้ำทิ้งที่มีขนาดใหญ่แต่ละอย่าง และถูกก่อสร้าง

งานฟื้นฟูถูก (1881) สร้างใน (1887) ปีพ.ศ. 2430 ปีพ.ศ. 2424 และประมาณท่อก้อนอิฐ ovoid 4km earthenware pipe 12.6km ถูกสถาปนา ทางระบายน้ำเสียนี้เป็นทางระบายน้ำเสียปัจจุบันที่เป็นอันแรกในประเทศญี่ปุ่น และพูดว่า เซะนทะโระ มิทะเป็นบุคคลที่ออกแบบทางระบายน้ำเสียในคนญี่ปุ่นเป็นครั้งแรก in modern times ได้

น้ำทิ้งที่มีขนาดใหญ่

น้ำทิ้งกลาง

น้ำทิ้งเล็ก

น้ำทิ้ง (ท่อก้อนอิฐ ovoid ) ที่มีขนาดใหญ่ที่ถูกค้นพบในกรณีการก่อสร้าง NTT duct line หน้าศุลกากรโยโกฮาม่าเดือนพฤษภาคมปีพ.ศ. 2539 เป็นส่วนหนึ่งของท่อก้อนอิฐ ovoid 4km ที่ถูกก่อสร้างเพราะการออกแบบมิทะนี้ ถึงสถานการณ์การประกอบรวมเข้าด้วยกันของท่อก้อนอิฐ ovoid ชัดเจนต่อ "รูปคะนนะอิการแก้ปัญหาท่อน้ำทิ้งการก่อสร้าง" ที่ถูกสร้างปีพ.ศ. 2442 แต่ลองน้ำทิ้งที่มีขนาดใหญ่ถูกค้นพบในนั้นเป็นครั้งแรก

ถึงมีความคิดกันว่า ส่วนใหญ่นั้นถูกเปลี่ยนแปลงด้วยกันกับการพัฒนาของเมืองท่อก้อนอิฐ ovoid แล้ว แต่จากนี้ไปอาจจะถูกค้นพบด้วย และยืนยันวิธีของการเก็บการใช้ให้เกิดประโยชน์จนถึงปัจจุบัน และจำเป็นต้องสืบหาวิธีของการใช้ให้เกิดประโยชน์การเก็บที่ดีมากกว่าเดิมของน้ำทิ้ง (ท่อก้อนอิฐ ovoid ) ที่มีขนาดใหญ่

เอกสารอ้างอิง

การออก "ประวัติศาสตร์ทางระบายน้ำเสียโยโกฮาม่า" : หน่วยงานทางระบายน้ำเสียอำเภอ โยโกฮาม่า

การออก "ประวัติศาสตร์ทางระบายน้ำเสียญี่ปุ่น summary version" : สมาคมทางระบายน้ำเสีย €€ ญี่ปุ่น