การจัดอันดับการแสดงละคร

การจัดอันดับการแสดงละครหมายความว่าสิ่งประชาสัมพันธ์ที่เหมือนกับใบปลิวและใบโฆษณาที่ถูกสร้าง เพื่อเปิดเผยการแสดง เป็นเอกสารมีค่าที่ไม่เพียงแต่ข้อมูลของโปรแกรมและนักแสดงชายเท่านั้นสภาพสังคมในตอนนั้นรู้ได้ด้วย ที่เอกสารสำคัญดิจิตอล แสดงการจัดอันดับการแสดงละคร 106 ชิ้นที่ถูกอกแสดงที่โยโกฮาม่าตั้งแต่เมจิถึงสมัยไทโชต่อสาธารณะชน
เลือก "หาเอกสาร" และป้อนข้อมูลกับ "การจัดอันดับการแสดงละคร" ถึงคอลัมน์คำสำคัญ ของการจำแนกประเภทเอกสาร " 7 พอ ใส่การตรวจสอบในฯลฯ" และค้นหา รายการของการจัดอันดับการแสดงละครแสดง พอคลิ๊กชื่อภาพที่อยากอ่านค้นคว้า หน้าจออย่างละเอียดแสดง

URL ความทรงจำของโยโกฮาม่าเอกสารสำคัญเมืองดิจิตอล: https://archive.lib.city.yokohama.lg.jp/museweb/ (เว็บไซต์ภายนอก)
ที่เอกสารสำคัญดิจิตอล ดูภาพที่มีความละเอียดสูงได้

รายการของการจัดอันดับการแสดงละครที่ครอบครองที่หอสมุดชิวโอะ, อำเภอ โยโกฮาม่าช่วยทำ "การจัดอันดับการแสดงละครของโยโกฮาม่า" (ฉบับชิโยะคิชิ อิเคะดะ / อำเภอ โยโกฮาม่าหอสมุด 1977 ) ให้การอ้างอิง

ต้นสนชิโมะดะที่นั่งซะโนะ ／ ที่นั่งความคึกคัก ／ ที่นั่งมินะโทะ (ที่นั่งท่าเรือ) ／ ที่นั่งโยโกฮาม่า

"ที่นั่งชิโมะดะ" ที่ถูกเปิดตั้งแต่สมัยเอโดะและ "ที่นั่งซะโนะต้นสน" ที่เปิดสมัยเมจิย้ายไปการร่วมกันฮะโกโระโมะเชียว และกลายเป็น "ต้นสนชิโมะดะที่นั่งซะโนะ" เดือนตุลาคมปี 3(1870) เมจิ ดำเนินต่อไปถึงเดือนมกราคมปี 4(1915) สมัยไทโช ขณะต้นสนชิโมะดะที่นั่งซะโนะเปลี่ยนชื่อ "ชิทะเดะนซะเฮะอิเซะอิ" เป็น "ที่นั่งอาภรณ์นางฟ้า" ปี 15(1882) เมจิปี 13(1880) เมจิ และทำการสร้างใหม่โดยไฟไหม้ซ้ำๆ

[การจัดอันดับชิโมะดะที่นั่งซะโนะต้นสนการแสดงละคร] (เว็บไซต์ภายนอก)

[การจัดอันดับชิโมะดะที่นั่งซะโนะต้นสนการแสดงละคร] (การจัดอันดับเล็ก) ช่วงต้นสมัยเมจิ (เว็บไซต์ภายนอก)

ปี 13(1880) เมจิ เปิดที่นิกิวะอิเชียว (อิเซะซะคิเชียวตอนนี้) แตกต่างจากโรงละครใหญ่ที่เหมือนกับที่นั่งอาภรณ์นางฟ้า (ต้นสนชิโมะดะที่นั่งซะโนะ) และที่นั่งมินะโทะ ที่นั่งความคึกคักที่เพลิดเพลินอย่างถูกที่โรงละครขนาดเล็กได้ถูกผู้คนรักเป็นโรงละครของคนธรรมดาสามัญ ถึงมักจะทำการแสดงเดียวกันซ้ำๆ เป็นระยะเวลานาน แต่ผู้หญิงที่เรียกว่า "ผู้หญิงผ้าเช็ดหน้า" ไปในฐานะลูกค้าประจำ และคับคั่งไปด้วยนักแสดงชายอยู่กับที่นั่ง โดยทั่วไปจากสภาพนั้น โรงละครขนาดเล็กของที่นั่งความคึกคักถูกเรียกว่า "การแสดงละครผ้าเช็ดหน้า"
เปลี่ยนชื่อเป็น "ที่นั่งพระอาทิตย์ตอนเช้า" เดือนกรกฎาคมปี 4(1915) ทะอิเชียว และกลายเป็น Flowers bloom beautifully and the moon shines bright โรงภาพยนตร์ทีหลัง และดำเนินต่อไปที่ "โรงหนังโยโกฮาม่า Flowers bloom beautifully and the moon shines bright" หลังสงครามโลก

[การจัดอันดับความคึกคักที่นั่งการแสดงละคร] วันที่ 31 เดือนมกราคมเมจิ 23(1890) อายุ (เว็บไซต์ภายนอก)

เปิดที่ " Sakigake early modern times การเปิดท่าเรือ" (คินเซะอิมินะโทะโนะซะคิกะเคะ) ของคณะกะนจะคุ นะคะมุระ "โทะมะเนะคิโคะนซะอิ*" (ความคึกคักของ spirit of a dead person ที่เผชิญในบางครั้ง) ที่ 1, ซุมิโยะชิเชียววันที่ 26 เดือนกรกฎาคมปี 7(1874) เมจิ เจ้าอาวาสวัดเป็นคะเอะโมะน ทะคะชิมะ " Sakigake early modern times การเปิดท่าเรือ" ละครปัจจุบันผลงานชิ้นใหม่ของเจียวโคะ เซะกะวะ (เจียวโคะอุ) (คนรุ่นที่สาม) " โทะมะเนะคิโคะนซะอิ*" ขึ้นอยู่กับโระบุน คะนะกะคิ ใช้ตะเกียงแก๊สเป็นการส่องไฟเวที และรวบรวมผู้ชมจำนวนมากด้วยความแปลกตา
ถึงการแสดงดำเนินต่อไป ขณะเปลี่ยนผู้อำนวยการ แต่การแสดง "นี่โฮะโนะกุระฟุระดับโลกไม่มี" กลายเป็นสถิติสุดท้ายตั้งแต่วันที่ 14 เดือนกรกฎาคมปี 33(1900) เมจิ

[การจัดอันดับมินะโทะที่นั่งการแสดงละคร] เปิดตั้งแต่วันที่ 10 เดือนตุลาคมปี 27(1894) เมจิ (เว็บไซต์ภายนอก)

กระทำโปรแกรมนี้ที่ที่นั่งอะซะคุซะถึงช่วงต้นเดือนเดือนตุลาคมตั้งแต่วันที่ 31 เดือนสิงหาคมปีเดียวกัน และหลังจากนั้นเรียกถึงผู้อาสาสมัครของโยโกฮาม่า 10 วันตั้งแต่วันที่ 10 เดือนตุลาคม และทำการแสดงที่ที่นั่งมินะโทะ
พอการแสดงของที่นั่งมินะโทะจบ จิโระเสียงออกไปข้างนอกที่การไปดูงานของสนามรบ และทำผลลัพธ์นั้นเป็น "สมุดบันทึกสนามรบการเห็นและการได้ยิน" ที่ที่นั่งมินะโทะเดียวกันวันที่ 2 เดือนมกราคมปีถัดไป " Sino-Japanese War" การแสดงจัดขึ้นที่ที่นั่งต้นไม้เลื้อยปีถัดไปด้วย

เปิดในฐานะ "ที่นั่งระยะทางไกล" ที่คุโมะอิเชียว (อะเคะโบะโนะเชียว, เขต นะคะตอนนี้) วันที่ 31 เดือนมกราคมปี 34(1901) เมจิ ถึงที่นั่งระยะทางไกลปิดเดือนมกราคมปี 36(1903) เมจิ แต่เปลี่ยนชื่อเป็นที่นั่งโยโกฮาม่าวันที่ 8 เดือนตุลาคมปีเดียวกัน และช่องว่างเวทีถูกทำในคณะอะซะจิโระ ฟุจิซะวะ หลังจากนั้นกระทำระยะเวลายาวนานโดย new-school drama ของพวกคุณมะซะโยะชิ โมะชิซุคิ และกระทำส่วนใหญ่ new drama ต่อไป เป็นวันที่ 3 เดือนกันยายนการบริหารงานโดยตรง Shochiku ปี 4(1915) ทะอิเชียว จิวโกโยะชิมุระฮะเนะซะเอโมะนอุทะเอะโมะน นะคะมุระที่ 5 แสดง customary prelude โคะโทะบุคิ (โคะโทะบุคิซะนบะโสะอุ) ด้วยการแสดงของการทำพลาด 杮 หายไปด้วย Great Kanto Earthquake วันที่ 1 เดือนกันยายนปี 12(1923) ทะอิเชียว และกลายเป็นที่นั่งที่เลิกใช้แล้ว

[การจัดอันดับโยโกฮาม่าที่นั่งการแสดงละคร] เปิดตั้งแต่วันที่ 6 เดือนกันยายนปี 8(1919) ทะอิเชียว (เว็บไซต์ภายนอก)

เอกสารอ้างอิง:

• "สมัยโชวะการแสดงละครและเมจิโรงละครสมัยไทโชของโยโกฮาม่า" เป็นฉบับโยโกฮาม่าการเปิดท่าเรือพิพิธภัณฑ์ / โยโกฮาม่าการเปิดท่าเรือพิพิธภัณฑ์ 1992
• "ลำลานกว้าง 32 ของการเปิดท่าเรือ" โยโกฮาม่าการเปิดท่าเรือพิพิธภัณฑ์ 1990
• "คะนโซะน อะระฮะทะ collected writings 9" Heibonsha Publishers Ltd. 1977
• กับ "หนังสือของโยโกฮาม่า คณะกรรมการการตัดต่อนิตยสาร นิตยสารที่ระลึกวัฒนธรรมชิวโอะ, อำเภอ โยโกฮาม่าหอสมุดการเปิดห้องสมุด" ที่ระลึกชิวโอะ, อำเภอ โยโกฮาม่าหอสมุดการเปิดห้องสมุดฉบับ / ชิวโอะ, อำเภอ โยโกฮาม่าหอสมุด 1994
• "ประวัติศาสตร์การแสดงเมจิ" ทะโมะสึ วะทะนะเบะ / งานเขียน Kodansha 2012
• "เอกสารโยโกฮาม่าละครคาบูกิบันทึกเหตุการณ์ (1) - (4)" โทะชิโอะ โคะชิบะ ( "เนินเขาประวัติศาสตร์กลุ่มบุคคลใบเมเปิ้ล" 1976-1982, ฮะซะคะสีแดงเข้ม)
• "นิตยสาร โรงละคร ( 4 ) ของโยโกฮาม่า" ธูปมุระซะคิ ฮิระมะสึ (ลำ 26.27 " โยะโคะฮะมะบ้านเกิด" อำเภอ โยโกฮาม่าหอสมุด 1961 )
• " 140 ปีโยโกฮาม่าการแสดง" โทะชิโอะ โคะชิบะ / งานเขียนเคย์ S ทะเล 2001