จัดงานคนอยู่แต่บ้าน < ภาพยนตร์ศิลปะ & > !

ผลงานภาพ: ตั้งแต่ 10 โมงเช้าวันพุธที่ 15 เดือนมกราคมปีพ.ศ. 2568 ถึงบ่าย 3 โมง 30 นาที
ผลงานศิลปะ: ตั้งแต่วันศุกร์ที่ 10 เดือนมกราคมปีพ.ศ. 2568 ถึงวันพุธที่ 15 เดือนมกราคมปีพ.ศ. 2568
※วันที่ 15 เดือนมกราคมของวันสุดท้ายของงาน มีกำหนดการการเพิ่มของผลงานศิลปะที่จำกัดแค่วันที่ 1

อำเภอ โยโกฮาม่าสถานที่ราชการชั้น 1 ห้องโถงใหญ่ / พื้นที่ว่างสำหรับจัดแสดง A B
ที่อยู่: 6-50-10, โฮะนเชียว, นะคะ-คุ, อำเภอ โยโกฮาม่า

• การฉายภาพยนตร์ [ C : ห้องโถงใหญ่] ของผลงานภาพที่ทำคนอยู่แต่บ้านเป็นหัวข้อ
• การจัดแสดงผลงานศิลปะ [ A : A พื้นที่ว่างสำหรับจัดแสดง] โดยศิลปินปัจจุบัน
• การจัดแสดงผลงาน [ B : B พื้นที่ว่างสำหรับจัดแสดง] อันเนื่องมาจากศูนย์ให้คำปรึกษาสำหรับเยาวชนและพลาซ่าการใช้ประโยชน์ท้องถิ่น

※เป็นงานของการไม่เสียค่าผ่านประตูอิสระ ที่จะ entrance and exit การสมัครไม่จำเป็น

• "สถานีบะเชียะมิชิ" รถไฟสายมินะโตะมิไรการเกี่ยวเนื่องกันโดยตรง 1C ทางออก
• จาก "สถานีซะคุระกิเชียว" JR ใหม่ประตูทิศใต้ (ปากศาลากลาง) เดิน 3 นาที (ประมาณ 200 เมตร)
• ตั้งแต่ "สถานีซะคุระกิเชียว" รถไฟใต้ดิน 1 หน่วยเดิน 3 นาที (ประมาณ 200 เมตร)

โฮมเพจ (เว็บไซต์ภายนอก) ของห้องโถงใหญ่อำเภอ โยโกฮาม่าสถานที่ราชการ

ถ้า ตอนคิซุระซะคะระสดไม่ขยับได้แล้ว มีใน edge of the eaves จนกว่าฝนของใจหยุด และออกไปได้แบบโดยตรงไม่ผสม ถ้าฝนหยุด…. นึกถึงสภาพของตอนนั้น และตัวเอก "หยุด" และพูดเกี่ยวกับโทะ ทะสึโอะที่ความฝังใจที่ไม่รู้ลืมที่สถานที่ทำงานก่อให้เกิด และหมกตัวอยู่แต่ข้างในจากอายุ 27 ปีประมาณ 20 ปี ทำการไปมาที่หน้าอกที่กลับมาเยี่ยมอีกครั้งสถานที่ทำงานในตอนนั้น…. ในขณะเดียวกันทะเอะ (กะตชิยะน) ที่หมกตัวอยู่แต่ข้างในจากประมาณ 4 ปีอายุ 27 ปีจากอายุ 12 ปีประมาณ 13 ปี และเป็นสภาพ เดินตามสถานที่ของความทรงจำตอนอายุอายุ 20 ปีที่ตัดสินใจว่า ไปโรงเรียนมัธยมต้นกลางคืน พบที่ศูนย์การสนับสนุนการทำงานเพื่อการพึ่งพาตนเอง และสองคนแต่งงาน อาศัยอยู่ในฮิโระชิมะ ขณะสนับสนุน เวลาว่างที่ไม่ตัดใจจากกังวลกับ "ประวัติส่วนตัวโดยสังเขป" ตอนหวังว่า คาดหวังการพึ่งพาตนเอง และอยากทำงาน และทุกข์ทรมาน และมีชีวิตอยู่กลายเป็น "ความว่างเปล่า" ที่เกี่ยวกับเอกสารหรือสารคดีที่บุคคลผู้เกี่ยวข้องคนอยู่แต่บ้านพูดเกี่ยวกับส่วนความว่างเปล่า

การผลิตนี้เดินหน้าที่ทัศนคติของครอบครัว 2 อันคนของบ้านคิชิโมะโทะและบ้านทะนิกุชิ
เซะอิอิชิ ทะนิกุชิหมกตัวอยู่แต่ข้างในในบ้านมากกว่า 20 ปี ถึงอาศัยอยู่ด้วยกันกับพ่อแม่ แต่คับ และอาศัยอยู่ เพื่อไม่พบกันเท่าที่ทำได้ มะโฮะ คิชิโมะโทะเนื่องจากลูกสาวเป็นนักเรียนมัธยมปลายเริ่มทำหน้าที่ในฐานะส่วนที่ " campanula" ร้านกาแฟบริเวณใกล้เคียง ในมนุษยสัมพันธ์กับเพื่อนบ้านลูกชายดูเหมือนไม่ทำงานตลอด (บ้านทะนิกุชิ) ถูกบอกว่า ระมัดระวัง
มะโฮะ คิชิโมะโทะได้ยินเปลือกไม้และเสียงใหญ่ ที่ว่า ออกไป" จากบ้านทะนิกุชิในด้านหลังอาคารมีอยู่วันหนึ่ง วันถัดไปมะโฮะเริ่มคุยกับโยะโคะ ทะนิกุชิอย่างเด็ดขาด และแนะนำโยะโคะ ฟังแบกภาระความกังวล โดยไม่รู้ว่า เซะอิอิชิหมกตัวอยู่แต่ข้างในควรทำอย่างไรดี และเริ่มคิด ว่าบางอย่างตัวเองไม่สามารถทำได้
มะโฮะที่ตรวจสอบศูนย์สนับสนุนคนอยู่แต่บ้านที่อินเตอร์เนตแนะนำให้โยะโคะ โยะโคะให้แนะนำที่ศูนย์สนับสนุน นอกจากนั้นเพราะลูกสาวที่มะโฮะได้รับบาดเจ็บมักจะเก็บตัวอยู่ในบ้าน "คนอยู่แต่บ้าน" ก็สังเกตเห็นใครๆ พอเป็นเรื่องเกิดขึ้นได้ ดังนั้นด้วยกันกับเคะอิซุเคะ ร้านกาแฟต้นฉบับฮิคิทะ วางแผน "สมาคมคนอยู่แต่บ้านการหยุด" ที่รวบรวมทางคนอยู่แต่บ้าน และปฏิสัมพันธ์
ถึงเซะอิอิชิได้ยินเรื่องเรื่องเล่าของศูนย์สนับสนุนและงานร้านกาแฟจากโยะโคะ แต่ยังไม่ยอมขยับ
คณะการหยุดได้รับการจัดหลายครั้ง และจำนวนผู้เข้าร่วมเพิ่มขึ้นมาด้วย ด้วยการขัดขวางของฮิเคะทะไม่ต้องพยายามทำเต็มที่ ตัดสินใจที่จะเซะอิอิชิที่ดูถ้อยคำ ที่ว่าใช้เวลาอย่างมีความสุขก็พอเข้าร่วมครั้งหนึ่ง...

มะซะโอะ คุระทะ (เคะนิชิ มะสึยะมะ) ที่หมกตัวอยู่แต่ข้างในมากกว่า 10 ปี และใช้ชีวิต ทำงานไม่ได้พร้อมด้วยความตึงเครียดหนักแล้วเป็นสาเหตุ พ่อคะซุโอะ (เทะสึยะ ทะเคะดะ) เข้มงวดเป็นอาจารย์ในอดีต ถึงเป็นบทบาทที่ดึงดูดการเคารพที่บ้านด้วย แต่ปิดบังการมีมะซะโอะอยู่จากสังคมโลก และถอดใจที่จะให้ฟื้นตัวด้วย อย่างไรก็ตามในเนื่องจากคำพิพากษาหันหน้าออกไปทางลูกชายอีกครั้งสุดท้ายอายุขัยที่เหลือของตนเอง มะซะโอะอีกด้านสืบหาทางที่นำหน้าคนอยู่แต่บ้านอย่างลับๆ ในห้องที่ปิดอย่างเต็มที่

จัดแสดงภาพประกอบรูป handicraft article ผลงาน literary arts ที่ศูนย์ให้คำปรึกษาสำหรับเยาวชนท่านทั้งหลายที่ใช้พลาซ่าการใช้ประโยชน์ท้องถิ่นติดที่กิจกรรมโปรแกรมทุกวันหรือบ้าน

จัดแสดงผลงานที่ชั้น 1 อำเภอ โยโกฮาม่าสถานที่ราชการ B พื้นที่ว่างสำหรับจัดแสดง