ถนนเก่าและเชียวอินะเซะสึสึของคะนะซะวะ

พอตามประวัติศาสตร์ของเขต คะนะซะวะไป รู้ถนนเก่าทำหน้าที่สำคัญในฐานะเส้นโลหิตแดงที่ผูกการดำเนินชีวิตท้องถิ่นของเอโดะอุระกะของเมืองคามาคุระสมัยเอโดะของสมัยคามาคุระตั้งแต่ช่วงนั้น
ตอนนี้ที่เรื่องเกี่ยวกับทางพวกนี้ที่ใช้อย่างเต็มที่ อาจจะรู้สึกถึงประวัติศาสตร์ในตอนนั้นได้ด้วย
(ทำการแก้ไขส่วนหนึ่งกว่าการออก > ※ " ถนนเก่าของคะนะซะวะ" < ปีพ.ศ. 2527 เขต คะนะซะวะสถานที่ราชการ)

ทางมุสึอุระที่เป็นถนนเก่าที่เป็นตัวแทนของยุคกลางเป็นทางที่เชื่อมต่อสึมุสึอุระกับเมืองคามาคุระตามตัวอักษร
ทางแบบดั้งเดิมนี้ของ Kamakura Shogunate ทางการทหาร และเป็นถนนสายหลักที่ที่เปิดกับความตั้งใจเศรษฐกิจ
เชิงภูมิศาสตร์ และคะนะซะวะตั้งอยู่ที่หลังมือของเมืองคามาคุระทางทหาร และเป็นจุดยุทธศาสตร์ที่สำคัญในฐานะหัวใจ outport ของการจราจรกับแหลมโบะโซะ

มินะโทะมุสึอุระและเชียวอินะเซะสึสึ

เชียวอินะโทะเกะคะดะ (การสะสมคุซุโนะคิซะนเอยุการเก็บรักษาคะนะซะวะ, จังหวัด คะนะกะวะห้องสมุด)

เป็นถนนที่เปิดภูเขาออก และทำ เพราะการก่อสร้างให้ถนนสายหลัก (ทางมุสึอุระ) ที่ Kamakura Shogunate เชื่อมต่อเมืองคามาคุระกับมุสึอุระเชียวอินะเซะสึสึที่มีสถิติ พอถูกเริ่มเริ่มเปิด ให้ใช้บริการใน (1241) Ninji era นิอายุ
ในฐานะ outport ของ Kamakura Shogunate กลายเป็นจุดยุทธศาสตร์ของการกระจาย เพราะคะนะซะวะมุสึอุระเป็น good harbor ที่ป้องกัน heavy seas
พอ salt manufacture เริ่มจากมุสึอุระและคะมะริทะนิ ผ่านเชียวอินะเซะสึสึ เกลือถูกขนไปเมืองคามาคุระ
※ถึง "อะซะฮินะ" ถูกใช้ในฐานะชื่อสถานที่ตั้งแต่ลักษณะเก่าแก่ แต่ชื่อที่เป็นทางการของสถานที่สำคัญในประวัติศาสตร์ประเทศที่กำหนดกลายเป็น "เชียวอินะเซะสึสึ"

เพื่อ "ต้นฉบับ forming anew มุซะชิบันทึกภูมิลักษณ์" บอกว่า " ทางหลวงอุระกะถึงหมู่บ้าน อุระโกมุระ, อำเภอ มิอุระกุงจาก de-centralized village ราบ" ทางนี้เป็นทางหลวงเก่าที่ไปอุระกะผ่านทางอุระโกจากมุสึอุระ
( de-centralized village ราบหมายถึงส่วนใหญ่ของ 3 ลำเซะกะซะคิโอะโยะบิบิตอนนี้)
ถึง เพื่อควบคุมดูแลเรือเดินสมุทรที่เข้ามาที่อ่าวเอโดะ Edo Shogunate ก่อตั้งชิโมะดะ (1616) ที่ guard station ปีพ.ศ. 2159 แต่เลิกล้มนี่ เพราะมีความยากลำบากของลมและคลื่นมากมาย และเปลี่ยน guard station ด้วยกันกับการติดตั้งของเจ้าหน้าที่ (1720) อุระกะปีพ.ศ. 2263
land route ที่เชื่อมต่ออุระกะกับเอโดะเกี่ยวกับนี่ทางอุระกะจะเพิ่มความสำคัญด้วย

เรียกทางที่ไปถึงคะนะซะวะผ่านทางวิหารโนะมิจากโรงแรมที่พักโทะคะอิโดะโฮะโดะกะยะว่าโอะซะมุ คะนะซะวะ
ในฐานะแคมป์ท่องเที่ยวจวนเจียนสำหรับประชาชนเอโดะคอร์สที่คะนะซะวะฮะเคะอิ พูด "เรื่องเมืองคามาคุระ" ของการตีพิมพ์ (1659) ดังต่อไปนี้ปีพ.ศ. 2202
พอ "คนที่คิดว่า ไม่ชมตั้งแต่สมัยเอโดะมาคะนะซะวะคะทะฮิระโยะริที่แล้ว และดีทันทีที่ของของการเที่ยวชมแถวบะที่เมืองคามาคุระ"
กล่าวคือทำเป็นเมืองคามาคุระเกาะเอะโนชิมะและชุด และประเมินคะนะซะวะฮะเคะอิ เป็นตั้งแต่ประมาณเมื่อสมัยวัฒนธรรมการปกครองโดยประชาชน และยอดในฐานะพื้นดินสวย สิ่งตีพิมพ์ที่มี "อิชิโบะโคะเระซุ" " แผนที่ eight beauty spots" ที่แต่ละวัดและโรงแรมที่พักตีพิมพ์โดยการแย่งชิงมากมายถ่ายทอดริวจินั้นเช่นวิหารโนะมิตอนนี้

โอะซะมุ ชิโระยะมะถูกอ้าเมื่อไร และไม่ชัดเจน ว่าเริ่มถูกเรียกว่าโอะซะมุ ชิโระยะมะตั้งแต่เมื่อไรแล้ว
อย่างไรก็ตามดูเหมือนว่า ทางนี้ถูกเปิดตอนกลางสมัยคามาคุระอย่างน้อยที่สุด
พ่อคิทะเจียวจิสึทะอิของคุณโฮะเจียวคะนะซะวะเป็นผู้ครองแคว้นของอุระเชียว 6 ถูกประมาณการณ์ว่าเท่ากับ (1224) ปีพ.ศ. 1651 และดูเหมือนว่า เขาถูกตั้งชื่อว่าคุณมุสึอุระหรือคะมะริทะนิเดะนก็เพราะว่าถือบ้านบริเวณคะมะริทะนิ
ตอนนี้สิ่งที่ดูเหมือนส่วนหนึ่งในตอนนั้นวิ่งที่ข้างหน้าของบริษัทฮะคุซะนคานงัดศาลเจ้า - Toko-ji Temple - - image of Buddha inscribed on the polished cliff
ถึงข้างหน้าทำลายเพื่อการก่อสร้างบ้านและถนน และหยุดแล้ว แต่ถึงแบบเป็นเอกลักษณ์ถึงเมืองคามาคุระ

ทางที่ไปถึงโนะจิมะผ่านทางโรงเรียนประถมคะนะซะวะจากศาลเจ้ามะชิยะเป็นโอะซะมุ โนะจิมะ โนะจิมะเป็นทางที่เป็นความสะดวกในฐานะถนนที่มิอุระ เพะนินซุระอันเนื่องมาจากเส้นทางเดินเรือ
ถึงช่วงสุดท้ายของรัฐบาลโชกุน ออกคำสั่งให้บริเวณโดยรอบมิอุระ เพะนินซุระทำการจัดวางของ various feudal clans โดยเกี่ยวข้องกับการบุกรุกเข้ามาของเรือจากต่างประเทศตามลำดับ พร้อมกับเหล่านี้ ถนนมากมายที่มิอุระ เพะนินซุระใช้บ่อยๆ